هند در ادامه برنامه‌های توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر، صادرات انرژی خورشید و قرار گرفتن در زنجیره تولید هیدروژن سبز را در برنامه دارد.

به گزارش روزنامه هیندو، صنایع هند تا سال ۲۰۲۶، قادر خواهد بود سالانه ماژول‌های خورشیدی به ارزش ۱۰۰ گیگاوات تولید کند و به این کشور کمک کند تا به یک صادرکننده خالص انرژی خورشیدی تبدیل شود. «بوپیندر بالا»، وزیر انرژی‌های نو و تجدیدپذیر، به این رسانه هندی گفت: این روند به طور قابل توجهی به هدف هند برای نصب ۵۰۰ گیگاوات ظرفیت برق از منابع غیرفسیلی تا سال ۲۰۳۰ کمک می‌کند.

هند قرار بود تا دسامبر ۲۰۲۲، ۱۷۵ گیگاوات انرژی تجدیدپذیر (حاصل از انرژی خورشیدی، بادی، زیست توده و منابع کوچک برق آبی) نصب کند، اما تا کنون تنها ۱۲۲ گیگاوات از این میزان را نصب کرده است. از این مقدار، سهم انرژی خورشیدی باید ۱۰۰ گیگاوات باشد، اما تنها ۶۲ گیگاوات نصب شده است. یک دغدغه کلیدی در این مورد، هزینه ماژول‌های خورشیدی (یا پانل ها) بوده است. در حالی که هند به طور سنتی به اجزای ساخت چین مانند ویفر‌های پلی سیلیکونی که برای ساخت ماژول‌ها ضروری است متکی بوده است، عوارض گمرکی بالاتری بر آن‌ها در نظر گرفته شده که برای رقابتی‌تر کردن قطعات مشابه تولید هند، سیاست گذاری شده است.

وزیر انرژی‌های تجدیدپذیر هند گفت: سالانه به حدود ۳۰ تا ۴۰ گیگاوات برای مصارف داخلی خود نیاز داریم و بقیه را می‌توان برای صادرات استفاده کرد. طرح‌های تشویقی برای تشویق تولیدکنندگان ویفر طراحی شده‌اند. ما هرگز تولید پلی سیلیکون در هند نداشته ایم و این اولین بار است که شمش و ویفر را در هند تولید می‌کنیم، این اقدامات برای سلامت آینده اکوسیستم خورشیدی در هند ضروری است.

گذشته از قیمت ماژول، خرید زمین یک چالش بزرگ برای تولیدکنندگان انرژی خورشیدی بوده است. با وجود راه اندازی ۵۷ پارک بزرگ خورشیدی به ارزش ۴۰ گیگاوات توسط مرکز در سال‌های اخیر، تنها ۱۰ گیگاوات آن عملیاتی شده است.

بالا در این زمینه اظهار داشت:نصب یک مگاوات انرژی خورشیدی به طور متوسط به چهار جریب زمین نیاز دارد؛ بنابراین توسعه دهندگان مختلف برای به دست آوردن آن با چالش‌هایی روبرو هستند و این یکی از دلایل تاخیر در پیشرفت پروژه است، برخی از پروژه‌ها به دلیل عدم پیشرفت لغو شده اند، اما ما انتظار داریم که ۴۰ گیگاوات از این پنل‌های خورشیدی در دو سال آینده به طور کامل راه اندازی شود.

وی افزود: فاز آینده توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر هند توسط پروژه‌های هیبریدی و پارک‌های انرژی تجدیدپذیر هدایت خواهد شد که میزبان پروژه‌های خورشیدی و بادی همراه با سیستم‌های ذخیره باتری خواهند بود. ایالت‌ها خواستار انرژی ثابت و قابل اعتماد بوده‌اند و این تنها در صورتی می‌تواند انجام شود که انرژی خورشیدی و بادی [از طریق باتری‌ها]ذخیره شود و در صورت تقاضا در دسترس قرار گیرد. البته این یک چالش در سطح جهانی است.

بالا با برشمردن برنامه‌هایی که هدف آن کمک به کشاورزان برای دسترسی به انرژی خورشیدی قابل اعتماد در طول روز برای آبیاری، کاهش یارانه برق و در نتیجه کربن زدایی کشاورزی است، هزینه‌های زیاد برای کشاورزان را دلیل از برنامه عقب ماندن آن‌ها دانست و گفت: ما در جستجوی راه‌هایی هستیم تا به کشاورزان کمک کنیم تا به وام‌های بانکی با نرخ‌های ارزان‌تر دسترسی داشته باشند.

موقعیت طلایی هند برای پیوستن به زنجیره تامین هیدروژن سبز اروپا

در این رابطه اکونومیک تایمز هند به نقل از «استفان کافمن»، کمیسر سابق هیدروژن آلمان و مشاور شرکت تیسن کروپ آلمان (یک گروه بین‌المللی از شرکت‌ها برای تولید فولاد و انرژی‌های تجدیدپذیر، از همکاران اتحادیه اروپا ThyssenKrupp) گفت: اگرچه اروپا هدف دارد تا سال ۲۰۳۰ حدود ۱۰۰ گیگاوات هیدروژن سبز تولید کند، این قاره باید در آینده نزدیک بیشتر از آنچه که صادر می‌کند هیدروژن سبز وارد کند. به همین دلیل است که ما باید به خارج از اروپا نگاه کنیم – به مناطقی از جهان که سرشار از انرژی باد و خورشید هستند.

او افزود: هند خود را در زنجیره ارزش هیدروژن سبز بین استرالیا و اروپا قرار می‌دهد به طرز شگفت انگیزی به استراتژی همکاری هند و اقیانوس آرام که در سال ۲۰۲۱ توسط اتحادیه اروپا راه اندازی شد، کمک می‌کند.

کافمن در اجلاس جهانی کسب و کار گفت: هند کاملاً بین آلمان و استرالیا قرار دارد و می‌تواند به زنجیره تامین هیدروژن سبز اروپا کمک کند.

وی افزود: دولت آلمان پیش از این یک اطلس پتانسیل هیدروژن برای ۳۱ کشور غرب آفریقا تنظیم کرده است، جدا از امضای پیمان همکاری استراتژیک با استرالیا، مطالعه امکان سنجی تامین هیدروژن آلمان با استرالیا، موانع قانونی، فنی و اقتصادی مربوطه را شناسایی می‌کند که باید برای ایجاد زنجیره تامین هیدروژن سبز در فواصل طولانی با آن روبرو شد، اینجا جایی است که هند به خوبی مشکلات را حل می‌کند. موقعیت استراتژیک هند به ما اطمینان می‌دهد که هزینه‌های حمل و نقل هیدروژن با توجه به شرایط تولید مطلوب در مناطقی با آفتاب و باد فراوان مانند هند تقریبا ناچیز است. ما در مورد هزینه‌های حمل و نقل کمتر از ۱۰٪ قیمت نهایی هیدروژن صحبت می‌کنیم.

دولت هند، به عنوان بخشی از ماموریت ملی هیدروژن سبز خود، قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ سالانه ۵ میلیون تن تولید کند.

کافمن اظهار داشت: شکی نیست که جهان به سمت هیدروژن حرکت کرده است، روندی که توسط اعداد بزرگ سرمایه گذاری جهانی نشان داده شده است. تاکنون ۶۸۰ پروژه بزرگ هیدروژنی با سرمایه گذاری ۲۴۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ در سطح جهانی اعلام شده است که از این تعداد ۱۰ درصد یا در دست ساخت هستند یا در حال بهره برداری هستند. بسیاری از پروژه‌های دیگر در راه هستند، چیزی که ممکن است منجر به تسلط اقتصاد هیدروژن در سال‌های آینده شود.