بر همین اساس، به منظور اینکه منابع انرژی پاک به طور کامل مورد استفاده قرار گیرد، دولت‌ها باید مسیر‌هایی را از تولیدکنندگان به مصرف کنندگان ایجاد کنند. ذخیره انرژی تجدیدپذیر اضافی و جد.متناوب در باتری‌ها بخشی از راه حل است، اما سرمایه گذاری در شبکه‌ها نیز حیاتی است؛ به ویژه در شبکه‌های هوشمند که از فناوری‌های دیجیتال برای نظارت و مدیریت حمل و نقل برق تولید شده توسط انواع منابع انرژی استفاده می‌کنند.در فوریه سال گذشته بلومبرگ نیو انرژی فاینانس تخمین زد که تا سال ۲۰۵۰ جهان باید ۱۴ تریلیون دلار برای شبکه‌های برق، از جمله پیوند‌های غیرمتمرکز و بین منطقه ای، برای پاسخگویی به جذب انرژی‌های تجدیدپذیر هزینه کند.در همان سال، آژانس بین‌المللی انرژی اعلام کرد که سرمایه‌گذاری در شبکه‌های برق تا سال ۲۰۳۰ باید به ۸۲۰ میلیارد دلار در سال برسد تا توسعه پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر را تسهیل کند و گرمایش جهانی را تا ۱.۵ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن محدود کند یعنی افزایش از میزان ۲۶۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری در سال ۲۰۲۰.

 پروژه‌های خورشیدی

نیاز به گسترش شبکه برق با رشد سریع در حال افزایش ظرفیت تولید انرژی خورشیدی مورد تاکید است. تعداد زیادی از پروژه‌های انرژی خورشیدی که در سال‌های آینده راه اندازی می‌شوند، باعث اعلام استرالیا شد، با توجه به این واقعیت که در سال ۲۰۲۱، انرژی خورشیدی به عنوان منبع اصلی انرژی تجدیدپذیر کشور از انرژی باد پیشی گرفت. انرژی خورشیدی در ماه اوت برای مدت کوتاهی از زغال سنگ به عنوان منبع اصلی انرژی این کشور نیز سبقت گرفت.

در حالی که مورد سرمایه گذاری در خطوط انتقال انرژی پاک و شبکه‌های هوشمند روشن است، مواد اولیه و فناوری‌های زیربنایی چنین زیرساختی نیز نیاز به بررسی دارند. شبکه‌های هوشمند برای مدیریت توان متغیر تولید شده از انرژی‌های تجدیدپذیر از نقطه تولید تا مصرف کننده نهایی بر ارتباطات پیشرفته، کنتور‌های هوشمند و فناوری‌های کنترلی تکیه دارند و برق را مطابق با عرضه و تقاضا تغییر می‌دهند.

آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که شبکه‌های هوشمند یا فناوری‌های دیجیتال تا سال ۲۰۳۰، ۴۰ درصد از سرمایه‌گذاری جهانی شبکه برق را به خود اختصاص دهند تا به اهداف سناریوی انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ برسد.

ماه گذشته اپراتور سیستم انتقال استرالیا اعلام کرد که در حال اجرای فناوری شبکه هوشمند برای یک پروژه اتصال داخلی است که انرژی تجدیدپذیر را بین ویکتوریا، نیو ساوت ولز و قلمرو پایتخت استرالیا جریان می‌دهد. هفته گذشته استارت‌آپ آمریکایی سنس فناوری سنجشگر هوشمند هوش مصنوعی خود را در کنفرانس ENLIT آسیا به نمایش گذاشت که نشان‌دهنده قصد خود برای آوردن این فناوری به منطقه آسیا و اقیانوسیه است. این شرکت قصد دارد این فناوری را در ۱۲ ماه آینده در استرالیا عرضه کند.

این موضوع مبتنی بر تلاش برای استفاده از هوش مصنوعی در جهت تسهیل پایداری در سراسر اقتصاد است. در واقع، کشور‌های منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا به سرعت در حال سرمایه گذاری در هوش مصنوعی برای ایجاد اقتصاد‌های پایدارتر و تحقق بخشیدن به دستاورد‌های بهره وری انرژی هستند.

در حالی که مس در هدایت الکتریسیته موثرتر است، اکثر خطوط انتقال با آلومینیوم ساخته شده اند، زیرا سبک‌تر و مقرون به صرفه‌تر است. چین بزرگترین تولیدکننده آلومینیوم جهان در سال ۲۰۲۰ بود که ۲۴.۶ میلیارد دلار محصولات خام و تصفیه شده صادر کرد و آلمان (۱۴.۸ میلیارد دلار)، ایالات متحده (۹.۴ میلیارد دلار) و کانادا (۸.۳ میلیارد دلار) چهار صادرکننده برتر را به خود اختصاص دادند.

در ماه سپتامبر، امارات، پنجمین تولیدکننده و سرمایه‌گذاری بزرگ فلز و هشتمین صادرکننده بزرگ آن، با ۵.۳ میلیارد دلار صادرات آلومینیوم در سال ۲۰۲۰، یک قرارداد تجاری ۳.۶ میلیون دلاری با اندونزی امضا کرد که شامل واردات آلومینیوم است. هند دومین تولیدکننده بزرگ آلومینیوم است که آن را به بازار منطقی برای ساخت خطوط انتقال بیشتر با توجه به تقاضای رو به رشد این کشور تبدیل می‌کند. دولت هند ماه گذشته اعلام کرد که ساخت بیش از ۱۳ گیگاوات خطوط جدید فرامرزی برای واردات برق آبی از نپال طی پنج سال آینده را به سرعت پیگیری می‌کند.

منبع: بازار